Cupcakes bakken voor het goede doel

Ken je dat? Zo’n dag die niet lekker begint? ’s Morgens strompel je uit bed en stoot je gelijk kleine teen aan de punt van de deur en even later knoei je tandpasta op je schone shirt. Beneden gekomen zie je dat de hond stiekem op de bank heeft gelegen en in paniek proberen je hersenen nog in de ochtendstand te achterhalen of je visite verwacht vanmorgen en dus direct moet stofzuigen.

Hoe doen ze dat toch?

De kinderen komen chagrijnig uit bed omdat ze te laat zijn. ‘Ik lag nog zo lekker’ is het excuus en dat moet je dan als moeder ontgelden met nukken en grommende geluiden als je ze vriendelijk vraagt even op te schieten. Het is ook nooit zo dat één van de drie te laat opstaat, het zijn er altijd twee tegelijk. Of alledrie. Hoe doen ze dat toch? En als je man dan ook nog vraagt waarom ‘zijn’ brood er niet meer is .. ja dan begint de dag niet heel lekker.

Cupcakes bakken

Zo’n ochtend was het vandaag, maar het kon me niet deren. Mijn teen zit er nog aan, schone shirts genoeg en de kids en mijn man zoeken het maar lekker uit. Niets kan mijn humeur verpesten want ik ga vandaag met ons buurmeisje Sarah cupcakes bakken!

Bakken voor goed doel

Sarah is echt een heerlijk vrolijk kind van 10. Ze weet dat ik veel bak en komt vaak even langs om te kijken of ze nog iets lekkers kan scoren. Morgen organiseert de school waar ze op zit een schoolplein markt en daar wil ze cupcakes verkopen. Het is allemaal voor het goede doel van dit jaar: nieuwe materialen en verkleedkleren voor de uitvoeringen. Een paar dagen geleden kwam ze weer eens buurten. ‘Ellen, ik moet op school iets verkopen en ik wil cupcakes. Kan jij dat met mij doen? Mama kan dat niet en jij hebt van die leuke spulletjes.’ Natuurlijk kan ik dat!

Heel eenvoudig

Na schooltijd komt ze langs. We houden het simpel, dan kan ze zelf zoveel mogelijk doen. Mix in de kom, water en boter erbij, eieren erbij - stukjes eierschaal eruit - en mixen maar. We maken twee varianten, de helft van de mix maken we met sinaasappelsap. Het is een heel gepruts voor een kind van 10 om met twee lepels de cupcakemix in de vormpjes te krijgen, maar na een - hele - tijd hebben we 50 cupcakes in de oven staan. Waarvan sommige zo dik zijn als een cake en sommige zo dun als een plakje cake, maar dat is de charme van het bakken door kinderen. Ze zijn allemaal uniek.

Proeven hoort erbij

Als de baksels in de oven staan pakken we fondant en allerlei bolletjes en hartjes en spikkels voor het versieren. Er wordt alvast wat fondant in stukjes geknipt, platgerold en geproefd. De bolletjes, hartjes en spikkels worden opengemaakt en geproefd. En we maken botercrème, die uiteraard ook wordt geproefd. ‘Jaaa lekker zoet!’ Hij wordt goed bevonden.

Versieren

Na het afkoelen gaat het versieren beginnen. Muziekje erbij, glaasje ranja, heerlijke ongecompliceerde kletspraat en lekker alvast wat van de cupcakes proeven .. genieten! Zelf versier ik er ook maar een heel aantal, want anders zijn we volgende week nog niet klaar. Tegen zessen loop ik met Sarah mee naar huis met de schaal met cakes. Glunderend laat ze de buurvrouw de koopwaar zien. Na het bewonderen van de pakjes zegt ze ‘Ellen ik ben zo blij dat jij dit wilde doen ik ben daar gewoon niet handig mee, met dat bakken.’ Waarop ik antwoord ‘Ach ieder heeft zo zijn eigen kwaliteiten buuf.’

Chaos!

Na thuiskomst bezie ik de keuken en keukentafel. Het is één grote chaos van stukjes fondant, suikerbakkerspoeder, halflege potjes met versieringen, koekkruimels, gemorste ranja en bakaccessoires. De vloer is wel schoon - soort van - want die heeft de hond helemaal schoongelikt, haha. Eerst maar even een cappuccino en dan opruimen. Terwijl ik aan de tafel zit bedenk ik me dat ik beter tegen de buurvrouw had kunnen zeggen dat ze als tegenprestatie wel de boel hier kon komen opruimen. Maar ach, een doekje, de stofzuiger en de dweil erover en dan is het ook zo klaar. Kan ik de bank ook even meepakken, zijn we gelijk weer helemaal visiteklaar!