Verwen-dilemma; een stiekem geniet moment
Stiekem-geniet-moment
‘El, mijn vader gaat met pensioen. Wil jij een grote slagroomtaart bakken voor het feestje? Daar is hij dol op.’ Aldus de vraag van mijn buurvrouw vorige week. ‘Ja natuurlijk, doe ik graag!’ En ik meen het want het zijn zulke gezellige leuke buren. Bovendien weet ik dat zij het niet ‘kan’ en het vreselijk vindt om te bakken.
Zien doet eten
Tja, daar zit je dan met je bewuste gedrag. Koud een week op weg en goed bezig - echt waar! - maar taart stond nog even niet op de planning. Ik hoef het zelf natuurlijk niet te eten, maar mijn jongste zei ooit toen hij stiekem twee keer een graai in de snoeptrommel deed en ik hem erop aansprak ‘Ja maar mam, als je ze ziet wil je ze gewoon hebben en als je er een geproefd hebt moet je gewoon meer. Daar kan ik niets aan doen!’ En weet je, hij heeft gelijk. Zien doet eten en proeven doet smaken naar meer.
Verwen-dilemma
Ik heb er een hekel aan om gefrustreerd te werken en daarmee alle fun uit het bakken te halen. Heb twee keer gezwommen deze week, tijdens de maaltijden echt minder gegeten en geen koekjes bij de thee. Dus ik besluit maar om mezelf ook te trakteren, ik vind dat ik dat verdiend heb. Het probleem is alleen dat ik met mijn grote mond iedereen hier in huis vertel dat ik na drie weken bewust bezig zijn een taart bak om het te ‘vieren’ en dat we dan samen ongeremd gaan genieten van wat heerlijke zoetigheid. En dat duurt dus nog twee weken :-(
De oplossing
Als ik toch een grote taart bak kan ik net zo goed wat meer maken, is mijn gedachte. Dan maak ik er een kleintje bij waar ik in mijn eentje ongelofelijk van ga genieten. Alle mannen zijn vandaag toch de hort op, dus ik heb het rijk voor me alleen. Kopje thee erbij .. een eendaagse guilty pleasure of zoiets. Moet kunnen toch? Jezelf tevreden houden en laveren tussen gezond en lekker, bewust en lekker en lekker en lekker is best vermoeiend. Toch wel.
Biscuit
Voor het beslag heb je eigenlijk niet zoveel ingrediënten nodig, ik heb nog bloem en vanillesuiker staan dus ik moet nog even naar de super voor een citroen en eieren. Eigenlijk is een slagroomtaart super eenvoudig, maar altijd lekker en bijna iedereen lust het. De beste keus voor een pensioenfeestje (of welk feestje dan ook).
Topping
Als topping doe ik aardbeien, bramen en frambozen, die zijn echt van dit seizoen en het ziet er zo vrolijk uit. Tussen de lagen smeer ik jam en een dun laagje slagroom. De slagroom vermeng ik met wat mascarpone voor een wat vollere smaak en stevigheid en ik gebruik ook wat slagroomversteviger omdat de taart best lang staat voordat hij wordt aangesneden. Bovendien kun je dan ook de zijkant er goed mee besmeren met een spatel. Oh nog even wat chocolade eroverheen raspen voor de finishing touch!
No-nonsens maar wel gezellig
De vader van mijn buurvrouw is een echte no-nonsense man. Ik moet vaak lachen om hem op een verjaardag, want zonder dat hij het doorheeft is hij heel droog-grappig. Zo iemand van ‘niet aanstellen en gewoon doen.’ Dus ik besluit er niet ook nog chocoladedruppels op te doen of fondant te gebruiken. Maar het kan uiteraard wel, dat staat vrolijk maar moet wel bij je passen. En ik vind dat je dan de slagroom minder zoet moet maken, anders is wordt het zo’n tandenbreker.
Lekker bezig
Volgens plan wilde ik een kleiner taartje maken, maar laat ik nou mijn minibakvorm niet kunnen vinden. Dus heb ik maar een iets grotere gemaakt, een soort van 3-persoons, maar die krijg ik in mijn eentje niet op voordat mijn gezin weer thuis is. Ik besluit hem in ieder geval af te maken, zij het niet zo strak afgewerkt en vraag mijn buurmeisje om de taart voor opa te komen voorproeven. Geef ik nog een stukje mee, dan kan de buurvrouw het ook even testen dan blijft er precies voldoende over voor mijn ‘stiekem-geniet-moment’.
En als ik vanavond op het pensioenfeestje ben neem ik zelf geen taart. Ik hoor de mensen al zeggen ‘Neem je niet? Oh, ja jij weet wat erin zit. Is het dan wel verstandig als wij een stukje nemen, haha.’ En mensen denken dan vaak ook nog dat het een originele opmerking is. Weer een dilemma! Om die irritante opmerkingen te voorkomen neem ik misschien een half stukje. Je moet het jezelf ook niet té moeilijk maken toch? Ach, ik ben ook maar een mens.
